dubitare
Aus KGS-Wiki
- Lernformen
- Bedeutungen
- zweifeln
- zögern
- Verwandte Wörter
- In anderen Sprachen
- Auf Italienisch heißt zweifeln immer noch dubitare. In den anderen romanischen Sprachen ist es über die Jahrhunderte vernuschelt worden: duvidar auf Portugiesisch, dudar auf Spanisch, douter auf Französisch und doubt auf Englisch
- Nicht zu verwechseln mit
Infinite Formen
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
Präsens | dubitare | dubitari |
Perfekt | dubitavisse | dubitatum/am/um esse |
Futur | dubitaturum/am/um esse | dubitatum iri |
Partizip Präsens Aktiv | dubitans, dubitantis |
---|---|
Partizip Perfekt Passiv | dubitatus/a/um |
Partizip Futur Aktiv | dubitaturus/a/um |
Gerundium | Gerundivum |
---|---|
dubitandi | dubitandus/a/um |
Formen mit Präsensstamm
Person | Indikativ Aktiv | Konjunktiv Aktiv | Indikativ Passiv | Konjunktiv Passiv | Imperativ[6] |
---|---|---|---|---|---|
1. Person Singular | dubito | dubitem | dubitor | dubiter | |
2. Person Singular | dubitas | dubites | dubitaris | dubiteris | dubita! |
3. Person Singular | dubitat | dubitet | dubitatur | dubitetur | |
1. Person Plural | dubitamus | dubitemus | dubitamur | dubitemur | |
2. Person Plural | dubitatis | dubitetis | dubitamini | dubitemini | dubitate! |
3. Person Plural | dubitant | dubitent | dubitantur | dubitentur |
Person | Indikativ Aktiv | Konjunktiv Aktiv | Indikativ Passiv | Konjunktiv Passiv |
---|---|---|---|---|
1. Person Singular | dubitabam | dubitarem | dubitabar | dubitarer |
2. Person Singular | dubitabas | dubitares | dubitabaris | dubitareris |
3. Person Singular | dubitabat | dubitaret | dubitabatur | dubitaretur |
1. Person Plural | dubitabamus | dubitaremus | dubitabamur | dubitaremur |
2. Person Plural | dubitabatis | dubitaretis | dubitabamini | dubitaremini |
3. Person Plural | dubitabant | dubitarent | dubitabantur | dubitarentur |
Formen mit Perfektstamm/PPP
Person | Indikativ Aktiv | Konjunktiv Aktiv | Indikativ Passiv | Konjunktiv Passiv |
---|---|---|---|---|
1. Person Singular | dubitavi | dubitaverim | dubitatus/a/um sum | dubitatus/a/um sim |
2. Person Singular | dubitavisti | dubitaveris | dubitatus/a/um es | dubitatus/a/um sis |
3. Person Singular | dubitavit | dubitaverit | dubitatus/a/um est | dubitatus/a/um sit |
1. Person Plural | dubitavimus | dubitaverimus | dubitati/ae/a sumus | dubitati/ae/a simus |
2. Person Plural | dubitavistis | dubitaveritis | dubitati/ae/a estis | dubitati/ae/a sitis |
3. Person Plural | dubitaverunt | dubitaverint | dubitati/ae/a sunt | dubitati/ae/a sint |
Person | Indikativ Aktiv | Konjunktiv Aktiv | Indikativ Passiv | Konjunktiv Passiv |
---|---|---|---|---|
1. Person Singular | dubitaveram | dubitavissem | dubitatus/a/um eram | dubitatus/a/um essem |
2. Person Singular | dubitaveras | dubitavisses | dubitatus/a/um eras | dubitatus/a/um esses |
3. Person Singular | dubitaverat | dubitavisset | dubitatus/a/um erat | dubitatus/a/um esset |
1. Person Plural | dubitaveramus | dubitavissemus | dubitati/ae/a eramus | dubitati/ae/a essemus |
2. Person Plural | dubitaveratis | dubitavissetis | dubitati/ae/a eratis | dubitati/ae/a essetis |
3. Person Plural | dubitaverant | dubitavissent | dubitati/ae/a erant | dubitati/ae/a essent |
Person | Indikativ Aktiv | Indikativ Passiv |
---|---|---|
1. Person Singular | dubitavero | dubitatus/a/um ero |
2. Person Singular | dubitaveris | dubitatus/a/um eris |
3. Person Singular | dubitaverit | dubitatus/a/um erit |
1. Person Plural | dubitaverimus | dubitati/ae/a erimus |
2. Person Plural | dubitaveritis | dubitati/ae/a eritis |
3. Person Plural | dubitaverint | dubitati/ae/a erunt |
Weblinks